اي امام هدايت و روشني! ميلاد تو، جاده ها را بي طاقت مي كند تا با همه رگهايشان، نبض قدم هاي تو را انتظار بكشند. تو سر مي رسي، تا قلب ها در سايه سار بلند نام تو آرام گيرند.

اگر چه شهر، در پيله تاريك خود فرو رفته بود، اما شوق آمدن تو، كوچه هاي بني هاشم را به تپش واداشت تا در مژده ديدار صبر مجسم، به ادامه ريسمان نجات چنگ بزنند.

گرچه يوسف جمال تو را در اسارتگاه ها پنهان كنند، وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»، سرود زندگي تو خواهد بود، اي نور هدايت.