اي قتيل عشق! آن هنگام كه پا به جهان گذاشتي، گل ها ـ دسته جمعي سپيدي را از روحت آموختند و سرخي را از پايانت و زردي را از رخسار شب زنده دارت. امروز، آسمان، شعر تازه اي سروده است: اي پنجره هاي بسته! با ياد ذريه زهرا روزه را باز كنيد تا آسمان، زمين را لمس كند.

هرچند مي خواهند طراوت باراني امامتش را پنهان كنند؛ ولي اين اقيانوس را سدّ سنگ ريزه هاي كفر، مسدود نخواهد كرد.