آقا! پرچم سبز امامت را بر منابر آويخته اي، صدايت، آهنگ رساي حقيقت است و هدايت، نفس هاي سرشار از نور.

«مدينه» ايستاده است تا از پشت دسيسه هاي متوكل، طعم كلامت را بچشد.

در معرض صاعقه هاي بي رحم شقاوت ايستاده اي و خم به ابرو نمي آوري. آمدنت را ستاره ها به تماشا نشسته اند. آمدنت را «مدينه» در فرازها جشن گرفت و ملائك در زاويه هاي آسمان شور گرفتند ـ آمدنت را در فرادست، خداوند به چشمان مشتاق علي عليه السلام و فاطمه عليهاالسلام بشارت داد. آمدنت را در باغستان هاي ملكوت، پرنده ها ترانه خواندند؛ درست نيمه ذي الحجه، آن گاه كه «سمانه» قنداقه ات را در دست هاي پدر نهاد تا شوق را در چشم هايش خيره شود.