سيد علي اصغر موسوي

گلاب و عود و اسپند بياوريد، سيب هاي سرخ را در سيني ها بچينيد! بياراييد اينك كوچه هاتان را؛ بياراييد باغ و بوستان ها را! بياراييد دل هاي هميشه سبز باور را؛ بياراييد،به گُلخند تبسّم ها؛ به لطف آيه هاي آبيِ شادي! بيارايي با عطر گل هاي محمد صلي الله عليه و آله!

كسي مي آيد از آن سوي آيينه! كسي مي آيد از ژرفاي انوار الهي!

مي آيد، شُكوهِ ماندگار امامت؛ مي آيد، صداقت انوار ولايت؛ مي آيد، چلچراغ هميشه روشن هدايت! مي آيد، عباي رسالت بر دوش، شمشير عدالت بر كف، سرود كرامت بر لب، شور شهادت در دل و نور عبادت بر پيشاني.

مي آيد، صداقت صادق عليه السلام در جان، نجابت كاظم عليه السلام بر چهره، تبسّم رضا عليه السلام بر لب، و سخاوت محمد عليه السلام در دست! دستي كه براي هميشه حبل المتين مسكينان خواهد شد. مي آيد تا كهكشاني از نور هدايت، فرا راه گم كردگان راه، بيفروزد.

مي آيد تا زمين با وجود نوراني اش، به ملكوت لا يتناهي فخر بفروشد.

مي آيد تا بي پناهان را پناه، دردمندان را شفا، عاشقان را سعادتِ نجات، و عارفان را غايت كمال باشد! مي آيد با آغوشي از عطر كوچه هاي بهشت، تا با توسّل به نام و يادش، مشام جان ها آرام گيرد. مي آيد با آغوشي از گل هاي تبسّم، تا «مدينة النبي» دوباره آكنده از عطر پيامبر صلي الله عليه و آله شود.

مدينه! مباركت باد! مباركت باد، لحظه هاي سبز ولادت! اينك به خود ببال كه خورشيد را به ميهماني آورده اي. به خود ببال كه اينك تمام آسمان مهمان توست.

مدينه! به خود ببال كه اينك عرش به خاك گران بهاي تو رشك مي برد. كسي را كه به دامان گرفته اي، امام هدايت، فخر عالم امكان، «علي بن محمد النقي عليه السلام» است؛ سرور مردمان و افتخار تمام اولياء اللّه!

مدينه! خوش به دامان گرفته اي، گوهري را كه در تمام هستي، بي همتاست؛ و غربت نوازِ دل غريبان؛ آرامش دل يتيمان؛ خلوت فروز سينه بي پناهان؛ و فروغ ديده دردمندان است!

مدينه! ديگر بار، خورشيدي از منظومه «كوثر» را به دامان گرفته اي، خورشيدي كه انوار الهي اش از «سامرّا» تا شرق و غرب عالم سايه خواهد افكند و درماندگان طريق سعادت را به رستگاري رهنمون خواهد شد.

مولا جان! يا ابالحسن عليه السلام! سلامت باد!

سلامت باد، هر لحظه اي كه با ياد خدا به سر مي بريم!

سلامت باد، در ذكر و تشهّد؛ در ركوع و سجود، در قنوت و سلام!

سلامت باد، در توسّل و كُميل، در «يس» و «كوثر»، در عطر لحظه هاي «قدر»، و «الرحمن»!

سلامت باد، در لحظه لحظه اي كه نفس مي كشيم و در سايه شما اهل بيت عليهم السلام، سرافرازترين مردمان زمينيم! سرافراز از پاكيِ جسم و جان، و زلالي روح و روان!

مولا جان! علي بن محمد عليه السلام! سلام و درود خداوند بر لحظه اي كه خاك «مدينه»، بوسه بر قدمت زد، و لحظه اي كه تربت «سامرّا» تن شريفت را در آغوش گرفت!

درود خداوند بر لحظه اي كه ديگر بار، مبعوث خواهي شد و در آستان قرب الهي، ما شرمندگان آستان آسماني ات را، شفاعت خواهي كرد!