نام ايشان «علي» و كنيه آن حضرت ابوالحسن است، [1] و چون وي در نام و كنيه شبيه حضرت اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب (ع) و امام علي بن موسي الرضا (ع) است، به ايشان «ابوالحسن ثالث» نيز مي گويند. [2] .

القاب آن حضرت، هادي، [3] متوكل، [4] ناصح، [5] متقي، [6] مرتضي، [7] فقيه، امين، طيّب، متوكل، [8] تقي، [9] نقي، [10] زكي، [11] فتّاح، [12] علوي، حسيني، [13] هاشمي، [14] عسكري [15] است.

گرچه برخي معتقدند، لقب «هادي» بين شيعه معروف است [16] ، ولي اكثر اهل سنّت معروف ترين لقب امام را (بين شيعه و اهل سنت) هادي و ابوالحسن عسكري مي دانند. [17] .

برخي ديگر بر اين گمان اند كه لقب «متوكل» مشهورترين لقب امام است كه آن حضرت [18] به خاطر شباهت اين لقب با اسم متوكل عباسي، اصحاب خود را از به كار بردن لقب «متوكل» در مورد خويش، منع مي كردند. [19] .

با توجه به نهي امام هادي از به كار بردن اين لقب در مورد ايشان، چگونه مي توان اين لقب را مشهور دانست؛ چنان كه به اين نكته شبلنجي اشاره كرده است. [20] .

نكته جالبي در لقب «نقي» وجود دارد كه خنجي اصفهاني شافعي در اين باره مي گويد:

نقي به معناي پاكيزه از جميع عيوب است و اين اشارت است به عصمت و طهارت آن حضرت و پاكيزگي از عيوب حسبي و نَسبي، با آنكه آن حضرت نقاوه و برگزيده ائمه عظام و اجداد كرام خود است. [21] .