خطيب بغدادي مي نويسد: متوكل، در اوايل خلافت خود به مريضي سختي دچار شد و با خود نذر كرد كه اگر از اين مريضي نجات يابد، دينارهاي زيادي را صدقه بدهد. زماني كه از مريضي جان سالم به در برد، فقها را گرد آورد و از آنها كسب تكليف كرد كه چه مقدار صدقه بدهد. فقها جواب هاي مختلفي ارائه كردند. متوكل دستور داد تا سؤال را به امام هادي (ع) عرضه كنند. امام در پاسخ فرمود: 38 دينار صدقه بدهد. بعضي از فقها از جواب امام شگفت زده شدند و برخي ديگر زبان به اعتراض گشودند و جواب امام را نپذيرفتند. خليفه شخصي را به سوي امام فرستاد تا علت اين حكم را بپرسد. امام فرمود: به اين آيه استدلال كردم: خداوند شما مؤمنان را در جنگ هاي بسياري ياري كرد، و از اهل بيت روايت شده كه جريان ها، (سريه ها و غزوات) هشتاد و سه و جنگ حنين نيز هشتاد و چهارمين جنگ بوده است. اما با اين حال خليفه در انجام كار خير هر چه بيشتر بپردازد، به نفع او است و در دنيا و آخرت مأجور خواهد بود. [1] .