بازگشت

پر شدن ملائكه ي مسلح مابين آسمان و زمين


مي گويند: روزي متوكل يا كس ديگري از خلفاء بني عباس به لشگر خود كه نود هزار نفر از تركها بودند و در سامراء قرار داشتند دستور داد كه هر كدام توبره ي اسب خود را از گل سرخ پر كنند و در ميان بيابان وسيعي در يك جا روي هم بريزند.

آنها هم چنين كردند و آن گل ها مثل كوه بزرگي شد و اسم آن را تل توبره ها نهادند.

آنگاه متوكل بالاي آن تل رفت و حضرت امام علي النقي عليه السلام را نيز به آنجا طلبيد و گفت: «شما را اينجا خواستم تا لشگرهاي مرا مشاهده كني.» و دستور داده بود كه لشگريان با زينت و اسلحه ي تمام حاضر باشند و مي خواست شوكت و اقتدار خود را نشان دهد تا مبادا آن حضرت يا يكي از اهل بيت او، قصد قيام عليه او را بنمايد.



[ صفحه 492]



امام هادي عليه السلام فرمود: «مي خواهي من هم لشگر خود را به تو نشان بدهم؟»

او گفت: «بلي.»

پس حضرت دعا كرد و فرمود: «نگاه كن.»

وقتي او نگاه كرد ديد مابين آسمان و زمين، از مشرق تا مغرب پر از ملائكه ي مسلح بودند.

خليفه ي عباسي وقتي اين منظره را ديد غش كرد و بيهوش شد. وقتي به هوش آمد، حضرت فرمود: «ما به دنياي شما كاري نداريم، ما مشغول امر آخرت مي باشيم. بر تو باكي نباشد از آنچه گمان كرده اي.» يعني اگر گمان مي كني كه ما برعليه تو قيام خواهيم كرد از اين خيال راحت باش كه ما چنين اراده اي را نداريم. [1] .


پاورقي

[1] منتهي الآمال.