ابن شهرآشوب در مناقب گويد: او خوش قلب ترين و راست گفتارترين مردمان بود. از



[ صفحه 236]



نزديك مليح ترين و از دور كامل ترين آنان بود. چون خاموش مي شد پرده اي از وقار در چهره ي آن حضرت هويدا مي شد و چون سخن مي گفت هاله اي از نور آن حضرت را فرامي گرفت. او از بيت رسالت و امامت و مقر وصيت و خلافت بود. شاخه اي بود بركشيده و برگزيده از بوستان نبوت و ميوه اي بود چيد شده از درخت رسالت.

در شرح زندگي امام حسن عسكري (ع) سخن عبيدالله بن يحيي بن خاقان را درباره ي امام هادي (ع) نيز نقل خواهيم كرد كه گفته بود: كاش پدر او (امام حسن هادي (ع)) را مي ديدي به تحقيق مردي بزرگوار و نژاده و نيكوكار و فاضل مي بود. در شذرات الذهب نيز گفته شده است: امام هادي (ع) مردي فقيه و امام و متعبد بود.