مرحوم علامه مجلسي از كتاب اعلام الوري از حسين بن محمد نقل كرده: من دوستي داشتم كه مربي فرزندان بغا يا وصيف بود، روزي از روزها وقتي كه از دربار متوكل برگشت به من گفت: متوكل آن شخصي را كه به او ابن الرضا مي گويند (امام هادي عليه السلام) زنداني نموده و او را به علي بن كركر سپرد و از او شنيدم مي فرمود: من نزد خدا از ناقه صالح گرامي ترم (تمتعوا في داركم ثلاثة ايام ذلك وعد غير مكذوب). [1] .

سه روز در خانه هايتان خوش بگذرانيد اين وعده اي است كه تكذيب نمي شود.

مرادش از آيه چيست و از سخن آن حضرت چيزي براي من روشن نيست؟

به او گفتم: خدا تو را عزت دهد كلام حضرت بيم است ببين بعد از سه روز چه رخ خواهد داد. روز بعد متوكل حضرت را آزاد كرد و از او عذرخواهي نمود روز سوم باغر و يغلون و تامش و گروهي كه با آنان بودند، متوكل را كشتند و پسرش منتصر را به جاي او نشاندند. [2] .