يكي از كساني كه امام هادي عليه السلام زمان حكومت او را درك كرد منتصر بالله فرزند متوكل بود كه شش ماه حكومت كرد. مرحوم محدث قمي مي نويسد:

در صبح همان شبي كه متوكل كشته شد، پسرش ابوجعفر محمد منتصر بالله به جاي وي نشست و آن روز چهارشنبه سوم يا چهارم ماه شوال سال 247 بود و بيست و پنج سال از عمر منتصر مي گذشت، همه ي مردم در آن روز با وي بيعت كردند و جاي او قصر معروف جعفري بود كه متوكل آن را بنا كرده بود.

و مسعودي نقل كرده كه منتصر مردي مهربان و رئوف بود و به عكس پدرش به آل ابوطالب و اهل بيت پيامبر و آل علي عليهم السلام مهرباني مي كرد و به آنان احسان مي نمود و به هيچ يك از آنان آزار و اذيت نمي رساند و احدي را از زيارت سيدالشهدا عليه السلام منع نكرد



[ صفحه 90]



و دستور داد فدك را به اولاد امام حسن و امام حسين عليهماالسلام برگردانند و اوقاف آل ابوطالب عليه السلام را كه غصب كرده بودند آزاد نمود و امر كرد كسي متعرض شيعيان نگردد و از براي مردان و زنان علوي اموالي به مدينه فرستاد كه در ميان آنان قسمت كنند.

خلاصه سخن آنكه وي مردي بود داراي سعه ي صدر و عاقل و خيرانديش، باسخاوت، اديب، با عفت و به اخلاق پسنديده ملتزم و باانصاف و خوش برخورد و در اين اوصاف از تمامي خلفا گوي سبقت را ربوده بود و عامه و خاصه به او رغبت داشتند و در ايام خلافت او برادر خود معتز و ابراهيم مؤيد را از ولايتعهدي كه متوكل براي آنان از مردم بيعت گرفته بود عزل نمود و در روز پنج شنبه 25 ربيع الاول سال 248 منتصر مريض شد و روز پنجم ربيع الثاني وقت عصر از دنيا درگذشت و گفته شده كه او را مسموم كردند به زهري كه در شاخ حجامت ريخته بودند و مدت خلافتش شش ماه بود. [1] .

در ارتباط رفتار وي با امام هادي عليه السلام مطلب خاصي در تاريخ نديدم.