و از همان كتاب از منتصر پسر متوكل نقل كرده كه پدرم مورد (آس) فراواني در جايي كاشت وقتي كه همه ي آن زمين را فراگرفت و زيباييش نمايان گشت به پيش خدمت ها دستور داد وسط بستان براي او جايگاهي بلند ساختند و آنجا را براي وي فرش كردند من بالاي سر او ايستاده بودم سر را بلند كرد و به من گفت: اي رافضي (شيعه) از اين پروردگار سياهت (امام هادي عليه السلام) بپرس چرا اين مورد در ميان بقيه اين



[ صفحه 115]



بوستان رنگش زرد است و زيبا نيست؟ تو گمان مي كني كه او از غيب خبر مي دهد. گفتم: او غيب نمي داند، پس از آن خدمت امام علي النقي عليه السلام رفتم و او را در جريان گذاشتم فرمود: پسرم برو و زير آن را حفر كن در آنجا جمجمه اي پوسيده است و زردي آن آس در اثر بخار و بوي گند آن جمجمه است.

منتصر مي گويد: دستور حضرت را عمل نمودم همان گونه بود كه فرموده بود سپس حضرت به من فرمود: پسرم اين موضوع را به كسي خبر نده مگر كسي كه مانند آن را به تو خبر دهد. [1] .