مرحوم استاد اعظم در كتاب معجم رجال الحديث از رجال مرحوم كشي نقل مي نمايد كه سهل بن محمد بن امام هادي عليه السلام نوشت: اي سيد من براي جمعي از دوستانت كار حسن بن محمد بن بابا مشتبه شده، اي سرور من شما درباره ي كار او چه دستور مي دهي؟ با او دوستي نماييم يا از وي بيزاري بجوييم يا كاري به او نداشته باشيم سخنان درباره اش زياد است؟

سهل مي گويد: حضرت با خط خود نوشت و من آن را خواندم:

«ملعون هو و فارس تبرأوا منهما لعنهما الله و ضاعف ذلك علي فارس». [1] .

«او و فارس ملعونند از آنان بيزاري جوييد خدا هر دو را لعنت نمايد و بر لعن فارس بيفزايد».

و در جايي ديگر باز از كشي نقل مي كند كه عبيدي مي گويد: عسكري (امام هادي عليه السلام) ابتداء به من نوشت: براي خدا از فهري و حسن بن محمد بن بابا قمي



[ صفحه 120]



بيزاري مي جويم تو هم از آن دو نفر بيزاري بجوي، پس من تو و همه دوستانم را از آنان برحذر مي دارم و به درستي كه من آن دو را لعنت مي نمايم، لعنت خدا بر آنان باد، آن دو درصدد به دست آوردن مال و منال هستند از راه ما از مردم مي گيرند، آشوب گر و اذيت كننده مي باشند، خدا آنان را اذيت نمايد و در فتنه سخت فروبرد، ابن بابا خيال مي كند (كه من خدايم و) من او را به نبوت مبعوث نموده ام و گمان دارد باب است (فرستاده من است) لعنت خدا بر او باد، شيطان بر او مسلط شده پس او را گمراه كرده است.

لعنت بر كسي كه اين ادعاي او را بپذيرد اي محمد (بن عيسي) اگر قدرت پيدا كردي كه سر او را با سنگ بكوبي اين كار را انجام ده زيرا كه مرا آزار داده خدا او را در دنيا و آخرت آزار دهد. [2] .