شيخ طوسي و برقي او را از اصحاب امام هادي عليه السلام به شمار آورده اند. [1] .

و مرحوم كليني با ذكر سند از وي نقل كرده: هنگامي كه امام حسن عسكري عليه السلام را زنداني نمودند، بني العباس من جمله صالح بن علي (جهت درخواست به شهادت رساندن حضرت) نزد صالح بن وصيف آمدند، صالح به آنان گفت: چه كار كنم؟ دو نفر از بدترين اشخاص را كه در توانم بوده بر او گماشته ام ولي آنان به شدت به عبادت و نماز و روزه رو آورده اند. مذمت او را به آنان گفتم، به من گفتند: چه مي گويي درباره ي كسي كه روزها را به روزه و شب ها را به نماز مي گذراند نه سخني مي گويد و نه به غير از عبادت توجهي مي نمايد وقتي كه به او مي نگريم اندام ما مي لرزد و حالت ترسي به ما دست مي دهد كه بر نفس خويشتن مسلط نيستيم. وقتي اين را از صالح بن وصيف شنيدند منصرف شدند. [2] .