در ايام خلافت ناصر در سال 582 كواكب سبعه در ميزان اجتماع كردند و منجمين بدين واسطه حكم به خراب شدن عالم كردند و گفتند به سبب طوفان و باد، دنيا خراب و ويران مي شود و عده اي مغاره ها و حفره ها در زمين تهيه كرده و آب و طعام در آنجا بردند اتفاقا شب ميعاد كه شب نهم جمادي الآخر بود بادي نوزيد بلكه نسيم هم نوزيد به طوري كه شمع هايي كه در هوا افروخته بودند نيز آن قدر هوا ساكن بود كه خاموش نگشت. انوري شاعر نيز كه با ابوالفضل خوارزمي در اين حكم موافقت نموده بود مورد استهزا و آزار مردم قرار گرفت. شعرا و گويندگان در اين باب اشعاري سرودند از آن جمله است:



گفت انوري كه در اثر بادهاي سخت ++

ويران شود سراچه و كاخ سكندري



در روز وعده اش نوزيده است هيچ باد++

يا مرسل الرياح تو داني و انوري