اربلي در كشف الغمه گويد: مستنصر خليفه عباسي سالي به جهت زيارت قبور اجداد خود به سامره رفت و به زيارت قبور امامين عليهماالسلام مشرف گرديده سپس به مقبره خلفاي عباسي رفته آنجا را ديد خراب گرديده و پرندگان بر قبور خلفا فضله انداخته اند، بسيار متأثر گرديد؛ يكي از همراهانش گفت: قدرت و ثروت در دست توست و تو اكنون خليفه مسلمين مي باشي دستور فرما كه قبور پدرانت را مرتب نمايند همچنانكه قبور اين علويين را مشاهده مي كني كه داراي صحن و بارگاه و فرش و چراغ و خدمه و زوار مي باشد. مستنصر گفت: اين امري است خدايي و به زور نمي توان مردم را واداشت كه به زيارت قبر پدران من بيايند و اگر هم من آنان را مجبور كنم پذيرفته نخواهد شد.

ملا محمد باقر طهراني در كتاب «خصايص الفاطميه» روايت بالا را به نحو ديگري نقل مي كند، او مي نويسد: مستنصر با وزيرش ابوطالب مؤيدالدين علقمي براي زيارت قبور خلفا به سامرا رفتند و قبور آنجا را ويران ديدند كه فرش و چراغ و حافظي نداشت و مزبله اي از فضله كبوتران شده و گرد و غبار آنجا را احاطه نموده بود و در مقابل روضه عسكريين عليهماالسلام در نهايت نورانيت و نظافت و مفروش بوده و قنديل ها آويخته و مردم از روي اخلاص و ارادت جهت زيارت و آستان بوسي بدان جا روي مي آورند. مستنصر دستور داد روضه منوره را تعمير كردند، ابن علقمي (ابوطالب مؤيدالدين محمد بن محمد بن علي العلقمي البغدادي الشيعي، متوفاي 2 جمادي الثاني 656) پرسيد چرا قبور اجداد خويش را چنين روشن و منظم نكردي؟ گفت: اين دو بزرگوار در سامرا محبوس و غريب افتادند و در زندگي هم طرفي نبستند و مع ذلك اين همه زاير به زيارت آنها مي آيند.