ابن كثير درباره ي امام هادي عليه السلام مي نويسد: او عابدي وارسته و زاهدي بي همتا بود؛ «و كان عابدا زاهدا» [1] .

امام هادي عليه السلام كه شبانگاه به مناجات الهي برمي خاست، پيوسته اين دعا را تكرار مي كرد: «الهي مسيئي قد ورد و فقير قد قصد، لا تخيب سعيه و ارحمه و اغفر له خطأه»؛ [2] بارالها! گنهكاري بر تو وارد شده و تهيدستي به تو روي آورده است؛ تلاشش را بي نتيجه مگردان و او را مورد عنايت و رحمت خويش قرار ده و از لغزشش درگذر.