كنيه ي امام
چيزي كه قابل توجه است، اين است كه در كنيه نهادن براي كودك نوعي از احترام نهفته است، و از چيزهايي است كه به رشد شخصيت كودك و تكامل ذاتي او كمك مي كند، و ائمه ي اطهار عليهم السلام به اين موضوع توجه داشته اند و براي فرزندانشان، در همان كودكي، كنيه اي انتخاب مي كردند، از امام اميرالمؤمنين عليه السلام رسيده است كه فرمود:
«نحن الكرام وطفلنا في المهد يكني
انا اذاقعد اللئام علي بساط العزقمنا» [1] .
عربها به داشتن كنيه افتخار مي كردند كه در اين باره شاعر عرب مي گويد:
«أكنيه حين أناديه لأكرمه
ولا ألقبه والسوأة اللقبا» [2] .
امام جواد عليه السلام، به پسرش امام هادي عليه السلام، كنيه ي ابوالحسن داد و به اين كنيه دو جد بزرگوارش: امام موسي بن جعفر عليهماالسلام، و امام رضا عليه السلام، معروفند، اما راويان حديث با افزودن جهت مميزه آنها را
[ صفحه 25]
مشخص مي كنند، مي گويند: ابوالحسن اول، يعني امام موسي بن جعفر عليهماالسلام، و ابوالحسن دوم يعني امام رضا عليه السلام، و ابوالحسن سوم، يعني امام علي الهادي عليه السلام.
پاورقي
[1] يعني، ما بزرگوارانيم و كودكان ما، در گهواره صاحب كنيه مي شوند. همانا ما - وقتي كه فرومايگان بر بساط عزت نشينند - قيام مي كنيم.
[2] يعني، من او را وقت صدا زدن، به كنيه صدا مي زنم تا احترامش كرده باشم نه آن كه به لقب بخوانم و آن هم به لقب ناپسند!.