اما القاب شريفي كه بيانگر بعضي از اوصاف اين امام بزرگ از ويژگيهاي برجسته و صفات والاي اوست، عبارتند از:

1- ناصح: از آن رو اين لقب را داده اند كه آن بزرگوار از خيرخواهترين افراد براي امت خويش بود.

2- متوكل: امام عليه السلام، خود اين لقب را دوست نداشت و به يارانش مي فرمود كه او را به اين لقب نخوانند، به نظر من، از آن جهت اين لقب را خوش نداشت كه خليفه، جعفر متوكل نيز به اين لقب بوده است و او از بدترين مخالفان و شريرترين دشمنان اهل بيت عليهم السلام بوده است.

3- تقي: زيرا آن حضرت متقي ترين شخص روزگار خود بود و دلش همواره به حق پيوسته بود، طاغوت زمان (متوكل) تلاش زيادي كرد تا اين كه امام عليه السلام را به ميدانهاي لهو و لعب بكشاند ولي نتوانست، اين چيزي است كه اطرافيان خليفه بدان، اعتراف كرده اند.

4- مرتضي: مشهورترين لقب امام عليه السلام است.

5- فقيه: چون امام، فقيه ترين مردم زمان، و مرجع والاي فقها و دانشمندان بود.

6- عالم: امام هادي عليه السلام، داناترين مردم زمان بود، نه تنها در امور شرعي اسلامي بلكه در تمام علوم و معارف سرآمد بود.

7- امين: آن بزرگوار امانتدار دين و دنيا بود.

8- طيب: كسي در آن زمان پاكيزه تر و بزرگوارتر از آن حضرت نبود.

9- رشيد: زيرا آن حضرت، از تمام مردم كاملتر و هدايت يافته تر بود.

10- موضح: از آن جهت كه آن بزرگوار بيانگر احكام كتاب و سنت بود.



[ صفحه 26]



11- عسكري: از آن رو به اين لقب ناميده شد كه در شهر سرمن رأي مي زيست و آن جا را عسكر مي گفتند [1] .

12- شهيد: از آن رو كه به دست دشمنان خدا شربت شهادت نوشيد.

13- وفي: چون از باوفاترين مردم بوده است و وفاي به عهد از ويژگيها و خصوصيتهاي آن بزرگوار بوده است.

14- خالص: چه او مبرا از هر بدي و عيب بود.