همه ي بزرگان علوي، امام هادي عليه السلام را گرامي داشته و به بزرگي و فضيلتش اعتراف داشتند، از آن جمله عموي پدرش، زيد بن امام موسي بن جعفر عليهماالسلام كه مردي كهنسال بود، از عمر بن فرج كه دربان امام عليه السلام بود خواست تا اجازه تشرف بگيرد، عمر درخواست او را به امام ابلاغ كرد و امام عليه السلام اجازه فرمود، زيد خدمت امام رسيد در حالي كه بالاي مجلس نشسته بود، زيد براي احترام و تعظيم و ايمان به امامت آن حضرت، مقابل امام نشست. و در روز دوم نيز زيد به محضر امام شرفياب شد، در حالي كه امام داخل خانه نبود، زيد بالاي مجلس نشست و امام عليه السلام وارد شد، همين كه چشم



[ صفحه 35]



زيد به امام افتاد، از جا برخاست و آن بزرگوار را در جاي خود نشاند و خود با همه ي خردسالي امام و بزرگسالي او براي احترام مؤدبانه در مقابل امام نشست، همچون تمام مردمي كه به امامت امام عليه السلام معتقد بودند، زيد نيز به امامت آن حضرت اعتراف مي نمود و اطاعت او را لازم مي دانست.