علي بن مهزيار، از امام ابوالحسن الهادي عليه السلام، درباره ي مردي پرسيد كه در بيابان است، وقت نماز واجب فرا مي رسد، تا آخر وقت نماز نمي تواند از آن بيابان بيرون شود، نمازش را چه كند؟ در صورتي كه از خواندن نماز در بيابان نهي شده است. امام عليه السلام فرمود:

در بيابان نماز را مي خواند اما از وسط راه كناره مي گيرد، زيرا كراهت نماز تنها در ميان راه قرار گرفتن است - چه مردم در رفت و آمد باشند و يا خالي از رهگذر باشد - كه اگر سد معبر نكند كراهت دارد و



[ صفحه 116]



اگر نه نماز خوانده حرام است. [1] .