امام ابوالحسن الهادي عليه السلام، فضيلت دانشمندان را در زمان غيبت نواده اش امام منتظر عليه السلام ستوده و فرمود:

«اگر پس از غيبت امام قائم شما، دانشمندان نبودند كه مردم را به او دعوت و به جانب آن حضرت دلالت و راهنمايي و با دلايل و براهين از دين وي دفاع كنند و بندگان ضعيف خدا را از دام ابليس و پيروانش و از دامهاي ناصبيان نجات دهند، هر آينه كسي نمي ماند مگر اين كه از دين خدا بيرون مي رفت وليكن آن دانشمندان زمام دلهاي ناتوان شيعه را به دست مي گيرند همان طوري كه ناخداي كشتي سكان كشتي را به دست مي گيرد و آنان در نزد خداي عزوجل، بالاترين افرادند...»

به راستي كه دانشمندان در زمان غيبت، حق بزرگي بر اين امت دارند و نقش سازنده ي مهمي را در گسترش دين اسلام و دفاع از شريعت و دين خدا و پاسداري از اصول و اركان اسلامي، ايفا مي كنند.