سيد بزرگواري عبدالعظيم حسني نقل كرده، مي گويد: از امام ابوالحسن علي بن محمد عليه السلام شنيدم كه مي فرمود:

«معني الرجيم - الذي وصف به الشيطان - انه مرجوم باللعن، مطرود من مواضع الخير، لا يذكره مؤمن الا لعنه، و ان في علم الله السابق انه اذا خرج القائم عجل الله فرجه لا يبقي مؤمن في زمانه الا رجمه بالحجارة كما كان قبل ذلك مرجوما باللعن».

«معناي رجيم كه شيطان را به آن متصف مي كنند، آن است كه وي به



[ صفحه 232]



وسيله ي لعن و دوري از رحمت خدا رانده شده و از جاهاي خير و خوبي دور گشته است، هيچ مؤمني او را بدون لعن ياد نمي كند و در علم خدا گذشته است كه هرگاه امام قائم - عجل الله تعالي فرجه - ظهور كند، هيچ مؤمني در آن زمان نمي ماند مگر آن كه شيطان را با سنگ مي راند همان طوري كه پيش از آن با لعن او را رجم مي كردند.» [1] .

به راستي تمام بديها و گناهان دنيا به خاطر اغوا كردن و فريبكاري شيطان است كه انسان را به گناه وادار مي سازد و در كام گناهان غرق مي كند.