شيخ او را از اصحاب امام جواد عليه السلام برشمرده و هم از اصحاب امام هادي عليه السلام ياد كرده است [1] نجاشي مي گويد: كتاب «البشارات» از اوست [2] .

كشي به سند خود از محمد بن ابراهيم بن مهزيار نقل كرده مي گويد:

پدرم وقتي كه در حال احتضار بود، مبلغي به من پرداخت و نشانه اي نيز داد كه كسي جز خدا آن را نمي دانست و گفت: هر كس با اين نشاني نزد تو آمد، اين پول را به او بده، مي گويد: من راهي بغداد شدم و در كاروانسرايي فرود آمدم و در روز دوم ورودم، پيرمردي آمد، در زد، به غلامم گفتم: ببين كيست كه در مي زند غلام بيرون رفت و برگشت و گفت: پيرمردي در خانه ايستاده است. اجازه ورود دادم، وارد شد، خودش را معرفي كرد، گفت: من عمري هستم، آن مالي كه نزد توست به من بپرداز و نشانه اش چنين و چنان است. محمد مي گويد: من آن مبلغ را به وي پرداختم [3] اين روايت دليل بر آن است كه ابراهيم، از طرف امام عليه السلام وكيل دريافت حقوق شرعي بوده است، و طبيعي است كه مورد اعتماد بوده و او ثقة و عدل است.