شيخ او را در شمار اصحاب امام هادي عليه السلام آورده و افزوده است كه وي ثقه و اهل ري و مكني به ابوسعيد بوده است [1] نجاشي مي گويد: او در نقل حديث ضعيف بوده و مورد اعتماد نيست، و احمد بن محمد بن عيسي به غلو و دروغگويي او شهادت مي دهد، او را از قم بيرون كردند و به ري رفت و در آن جا ساكن شد. او به ابومحمد عسكري عليه السلام نامه اي به وسيله ي محمد بن عبدالحميد عطار در نيمه ماه ربيع الاخر سال (255 ه) نوشته و فرستاده است، اين مطلب را احمد بن علي بن نوح و احمد بن حسين نقل كرده اند. وي كتابي به نام «التوحيد» داشته است كه ابوالحسن عباس بن احمد بن فضل بن محمد هاشمي صالحي از قول پدرش و او از ابوسعيد آدمي نقل كرده است. و نيز كتاب ديگري به نام «النوادر» داشته است [2] .



[ صفحه 277]



ابن غضايري درباره ي او مي گويد: وي بسيار ضعيف و فاسد الروايه و فاسد المذهب بوده است و احمد بن محمد بن عيسي اشعري او را از قم بيرون كرد و از او بيزاري جست و مردم را از شنيدن حديث و روايت او منع كرد. او روايات مرسل را نقل مي كرد و به احاديث ناشناخته اعتماد مي نمود [3] .