عروة بن يحيي دهقان، برقي او را از جمله اصحاب امام هادي عليه السلام برشمرده [1] و همچنين شيخ او را از اصحاب امام دانسته و اضافه مي كند كه وي ملعون و حيله گر بوده است [2] كشي به سند خود از محمد بن موسي همداني نقل مي كند كه عروة بن يحيي بغدادي معروف به دهقان كه خدايش لعنت كند، بر امام ابوالحسن علي بن محمد بن الرضا عليهماالسلام، و پس از او بر ابومحمد حسن بن علي عليهماالسلام دروغ مي بست، و اموال امام را براي خودش تصرف مي كرد و به او دروغ مي گفت تا اين كه حضرت ابومحمد عليه السلام او را لعنت كرد، و به شيعيانش دستور داد او را لعن و نفرين كنند [3] .

علي بن سليمان بن رشيد بغدادي مي گويد ابومحمد عليه السلام، عروه را لعنت فرمود، و اضافه مي كند كه ابومحمد عليه السلام خزانه اي داشت كه ابوعلي بن راشد خزانه دار بود و آن خزانه تسليم عروه شد و او هر چه را خواست براي خودش برداشت و بقيه را آتش زد و بدين وسيله حضرت ابومحمد خشمگين شد و او را لعنت كرد و بر او نفرين نمود و همان روز و همان شب خداوند مهلتش نداد، و راهي آتش دوزخ كرد، امام عليه السلام فرمود:



[ صفحه 285]



«امشب در پيشگاه پروردگارم چنين و چنان نشستي داشتم و هنوز سفيده ي صبح ندميده بود و آن آتش خاموش نشده بود كه خداوند عروه را - كه خدا لعنتش كند - از پا درآورد و كشت.» [4] .