وي از بغداد به واسط نقل مكان داد، از امام هادي عليه السلام روايت كرده و داراي كتابي است [1] .



[ صفحه 286]



كشي مي گويد: به خط جبرئيل بن احمد ديدم (كه نوشته است:) محمد بن عيسي يقطيني برايم نقل كرد و گفت: امام هادي عليه السلام به علي بن بلال در سال (232 ه) نوشت:

«به نام خداوند بخشاينده ي مهربان، من و تو خدا را به خاطر نعمتهاي ظاهري و باطنيش حمد و سپاس مي گوييم و بر محمد، پيامبر و خاندانش - درودها و رحمت خدا بر ايشان باد - درود مي فرستيم، باري من ابوعلي را به جاي حسين بن عبدربه گماردم و با شناختي كه از او داشتم كه كسي به او نمي رسد، او را امين خود قرار دادم، و من مي دانم كه تو بزرگ ناحيه ي خود هستي، افراد تو را دوست داشتم و با اين نامه تو را گرامي شمردم، بنابراين تو از ابوعلي اطاعت كن و تمام حقوقي را كه از قبل نزد تو بوده به او تسليم كن و دوستانت را بر اين كار تشويق نما و آن چه باعث كمك و كفايت او شود به آنان تفهيم كن كه آن بزرگداشتي از او و احترامي است به ما، وي مورد علاقه ي ماست و تو نيز از جانب خدا پاداش و اجر داري كه خداوند صاحب بخشش به هر كس بخواهد از رحمت خود پاداش مي دهد و تو در سايه ي عنايت خدايي. من اين نوشته را به خط خودم نوشتم و خدا را فراوان سپاس مي گويم.» [2] .

امام عليه السلام، از نظر وثاقت و عدالتي كه علي بن بلال داشته و علاقه ي زياد او به اهل بيت عليهم السلام، او را به اين نامه مفتخر نموده است.

علي بن بلال از محمد بن اسماعيل بن بزيع روايت كرده و محمد بن احمد بن يحيي نيز روايتي از وي در فضيلت زيارت مؤمنين و كيفيت زيارت آنها، نقل كرده است [3] .