شيخ او را از اصحاب امام هادي عليه السلام دانسته است [1] نجاشي در



[ صفحه 289]



باره ي او مي گويد: وي در كوفه مي زيست و فقيه شيعه و مورد توجه و محل وثوق و عارف ايشان به حديث بوده و سخن او در حديث مورد قبول همگان بوده است و از وي احاديث زيادي را شنيده و هرگز لغزشي در حديث و چيزي كه باعث سرزنش و ايراد باشد مشاهده نكرده است و روايت ضعيف در بين روايات او كم است، وي فطحي مذهب بوده و از پدرش چيزي نقل نكرده است. نجاشي مي گويد: من در سن هجده سالگي كتابهاي او را مقابله مي كردم و آن همه روايات را درك نمي كردم و سزاوار نمي ديدم كه روايات را از قول او نقل كنم! زيرا وي از برادرانش كه هر دوي آنها از پدرشان روايت كرده اند، رواياتي را نقل مي كند.

علي بن حسن چندين كتاب تأليف كرده كه از جمله كتابهايي كه به دست ما رسيده است عبارتند از: «الوضوء»، «الحيض و النفاس»، «الصلاة»، «الزكات و الخمس»، «الصيام»، «مناسك الحج»، «الطلاق» «كتاب النكاح» و ديگر كتابها [2] .

كشي مي نويسد: ابوعمرو مي گويد: از ابوالنضر محمد بن مسعود درباره ي تمام اين راويان پرسيدم، در پاسخ گفت: اما علي بن حسن بن علي بن فضال من در بين كساني كه در عراق و ناحيه ي خراسان ديده ام، فقيهتر و فاضلتر از علي بن حسن در كوفه نديده ام و هيچ كتاب از كتابهاي فراهم شده ي از قول ائمه عليهم السلام نبوده است مگر اين كه در نزد وي موجود بود و او بيشتر از همه ي مردم حافظ حديث بود، جز اين كه وي فطحي مذهب بوده و معتقد به امامت عبدالله بن جعفر و بعد از او، ابوالحسن موسي عليه السلام بوده است و او از جمله افراد مورد وثوق مي باشد [3] .