وي از برجسته ترين پرهيزگاران و صالحان بود، راويان مي گويند: او وقت طلوع خورشيد، براي خدا به سجده مي افتاد، و سرش را بلند نمي كرد تا اين كه هزار تن از برادران دينيش را - همان طور كه خودش ادعا كرده - دعا كند، و در پيشانيش در اثر سجده هاي زياد، اثر سجده همانند (وصله ي) زانوي شتر نمودار بود [1] .



[ صفحه 294]