امام جواد عليه السلام از علي بن مهزيار توصيف زيبا و جالبي كرد است، از جمله بزرگداشت او، نامه اي است كه به او نوشته، در آن نامه چنين آمده است:

«علي بن مهزيار! من تو را آزمودم و در خيرخواهي و اطاعت از ما و خدمت و بزرگداشت ما و انجام واجبات تو را امتحان كردم، پس اگر بگويم هرگز مثل تو را نديده ام، اميدوارم راست گفته باشم، خداوند ورود به جنات فردوس را پاداش تو قرار دهد! و مقام تو بر من پوشيده نيست، و خدمت تو در گرما و سرما، در شب و روز بر ما پوشيده نيست بنابراين از خداوند درخواست مي كنم آن گاه كه تمام خلايق را در رستاخيز جمع كند تو را چنان مشمول رحمتش قرار دهد كه ديگران رشك ببرند. البته او شنونده ي درخواست و دعاست.» [1] .

اين نامه حكايت از بزرگداشت و تقدير و دعاي امام از وي دارد، و اين كه امام عليه السلام بين ياران خود و ديگر مردم همانند اين بزرگوار، در تقوا، ورع و علم و دانش نديده است.