شيخ او را در شمار اصحاب امام هادي عليه السلام آورده [1] ، و نجاشي مي گويد: او واقفي مذهب بوده و سپس از غلات شده است، او جدا ضعيف و فاسد المذهب است، و احاديثي درباره ي مذهب وقف از قول او افزوده اند.

وي كتابهايي دارد از جمله كتاب «السنن و الآداب و مكارم الاخلاق» و «المعرفة» [2] كشي به سند خود از وي نقل كرده است كه او گفت:

به خدمت ابومحمد عليه السلام نامه اي نوشتم و از تنگدستي خودم گله كردم و بعد با خودم گفتم، مگر ابوعبدالله عليه السلام نفرموده است:

«تنگدستي با محبت ما بهتر از بي نيازي با دشمن ماست و كشته شدن با ما بهتر از زندگي با دشمن ماست.»

جواب امام عليه السلام رسيد، نوشته بود:

«خداوند عزوجل دوستان ما را وقتي كه به گناهان آلوده مي شوند با تنگدستي پاك مي كند و گاهي از گناه زياد آنها عفو مي فرمايد، و تو همان طوري كه با خود انديشيدي، چنان است كه تنگدستي با ما بهتر از مالداري با دشمن ماست و ما پشتيبان كساني هستيم كه بر ما پناه آورند و روشني بخشيم براي كساني كه از ما روشني خواهند و باز دارنده و حافظيم هر كسي را كه به ما چنگ زند، و هر كه ما را دوست بدارد، در مقام والا و جايگاه اعلي با ما خواهد بود و هر كس از ما منحرف شود در دوزخ خواهد بود.»



[ صفحه 304]



مي گويد: ابوعبدالله فرمود:

شما بر دشمنانتان گواهي مي دهيد كه در دوزخند، اما دوستانتان را گواهي نمي دهيد كه در بهشتند، چيزي شما را مانع از آن نمي شود جز ضعف و سستي در عقيده [3] .

بصري در صد و بيست سالگي از دنيا رفت، بعضي گفته اند كه وي از هشتاد تن از اصحاب امام ابوعبدالله صادق عليه السلام روايت كرده است [4] .