اما زندگاني اقتصادي در زمان امام هادي عليه السلام بي نهايت نگران كننده بود، يك نظام اقتصادي علمي كه دولت بر آن اساس حركت كند وجود نداشت و سراسر كشور را هرج و مرج اقتصادي فراگرفته بود بدون اين كه با نظام اقتصادي اسلام و يا نظام ديگري هماهنگي داشته باشد.

خلفا، تركان، وزراء و كارگزاران دولت به چاپيدن اقتصاد جامعه و غارت كردن سرمايه هاي مردم و احتكار اموال فراوان در خزانه هاي مخصوص خود، مشغول بودند، در حالي كه نااميدي و فقر در همه جاي كشور سايه افكنده بود و اكثريت قاطع از جامعه ي اسلامي زير پاهاي فقر و تنگدستي پايمال مي شدند و بر ضروريات زندگي خود توانايي نداشتند تا چه رسد به تشريفات، و رفاه زندگي كه ما در ذيل به اختصار ولخرجيهاي متوكل و ديگر خلفاي عباسي را كه معاصر امام بودند و اسراف آنان اموال مسلمين و همچنين زندگي اقتصادي عموم مردم كشور را بيان مي كنيم: