پيكر پاك امام عليه السلام در هاله اي از بزرگداشت و تعظيم به سمت آخرين منزلگاهش آورده شد، آن جا منزل مسكوني امام بود كه مقبره ي خود و اعضاي خاندانش قرار داده بود، پسرش امام حسن عليه السلام وارد لحد شد در حالي كه قطرات اشك بر صفحه ي صورتش جاري بود جسد مطهر را در آرامگاهش قرار داد و با آن پيكر مقدس ارزشهاي انساني: دانش، بردباري، تقوا و خيرانديشي و... را در دل خاك پنهان ساخت.

پس از فراغت از دفن بدن مقدس، توده هاي تشييع كننده، به سوي امام ابومحمد، حسن عليه السلام شتافتند و تسليتهاي گرم و پر شور خويش را به آن حضرت تقديم كردند و در مصائب دردناك آن بزرگوار خود را شريك دانستند و امام عليه السلام با ديگر اعضاي خاندانش ايستاده بودند و از آنها تشكر مي كردند.



[ صفحه 489]