تربيت مصدر باب تفعيل و از ريشه ربو يا ربب است كه به معناي رشد و نمو و پرورش دادن و غذا دادن و مانند آن به كار مي رود. تربيت در اصطلاح، همان رشد طبيعي و تدريجي و هماهنگ همه نيرو ها و استعدادهاي آدمي است و يا تربيت، ارائه نوعي زندگي است كه با ساخت شخصيت انسان مطابق و مبتني بر ارزش هاي معنوي باشد. [1] مرحوم مطهري تربيت را اين گونه تعريف مي كند:

«تربيت عبارت است از به فعليت در آوردن استعداد هاي دروني كه در شيء موجود مي باشد». [2] .