ائمه هدي در ضمن پيشوايي جبهه حق و دفاع از حريم ديانت و بيان احكام و معارف الهي، به فعاليت هاي كشاورزي و آبادني زمين توجه داشتند. از اين رو، امام كاظم(ع) مزارعي احداث نمود كه يكي از آنها «صريا» نام دارد. تلاش هاي امام و نظارت بر آبياري و كشت و زرع اين مكان موجب شد تا «صريا» به صورت روستايي آباد، با صفا، پرمحصول، با بركت و توليد كننده فرآورده هاي كشاورزي در آيد و سرسبزي و طراوتش زبانزد خاص و عام گردد. اين آبادي در شش كيلومتري مدينة النبي قرار داشت. امام رضا(ع) و امام جواد(ع)، در طول حيات بابركت خود و در هنگام اقامت در شهر پيامبر، از آباداني صريا غفلت نورزيدند. از روزگار امام هفتم، گروهي كارگر سوداني و مراكشي در اين مزرعه كار مي كردند و هشتمين امام شيعيان بر فعاليت هاي آنان نظارت مي كرد و با آنان مأنوس بود. امام جواد(ع) نيز چندي در اين روستا اقامت داشت. [1] .

سمانه، دومين همسر امام جواد(ع)، كنيزي با تقوا و اهل فضيلت در همين آبادي روزگار مي گذرانيد. وي كه به سمانه مغربيه و سيّده امّ الفضل معروف است، چنان منزلتي داشت كه امام هادي(ع) درباره اش فرمود: مادرم عارف به حق بود، شيطان سركش به او نزديك نمي شد، خداوند حافظش بود و در زمره مادران صديقين و صالحان قرار داشت. [2] .

سحرگاه روز 15 ذيحجه سال 212 هجري از اين مادر نيكوخصال، كودكي تولد يافت كه پدر ارجمندش نام علي را برايش برگزيد. كنيه اش همچون اميرمؤمنان(ع) ابوالحسن بود، و چون امام اول و امام رضا(ع) نيز همين كنيه را داشتند، امام هادي(ع) به عنوان ابوالحسن ثالث ياد مي شود. البته القاب نقي و هادي را هم براي آن امام ذكر كرده اند. [3] .

پس از ولادت امام هادي(ع) در روستاي صريا، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه گفته شد و به دستور امام جواد در روز هفتم ولادت، آن طفل را ختنه كردند. همچنين سر كودك را تراشيدند و هم وزن آن نقره به مستمندان صدقه دادند و گوسفند نري براي او عقيقه كردند. [4] .