سال 212 هجري است و«صريا» غرق نور و شادي است. تقدير دست اندركار آفرينش معجزه خلقت است و جهان در انتظار يكي اززيباترين چهره هاي ملكوتي بوستان محمدي (ص) شگفتن گل چهارمين علي (ع) را در جمع خويش جشن گرفته و بر استمرار كوثر فاطمي قامت نماز و تكبير بسته است.

«سمانه مغربيه »، مادر عارفش، خوشحال و خندان و پدر بزرگوارش «جوادالائمه(ع )» بر اين نعمت بزرگ شكر گزار و شادان است. اوامام «علي النقي » است كه بايد در سن هشت سالگي، پس از پدر،سكاندار كشتي نجات انسانها از گردابهاي گمراهي گردد و امت را به ساحل عدالت و پاكي رهنمون دارد. سرفصل هاي زندگي و درخشش خورشيد گونه اش در روزنه بيان و قلم نمي گنجد؛ زيرا امام ظهور اسم اعظم الهي و تجلي شكوهمند و تام تمامي اسماي الهي است؛ اما مي توان از راه آثار و بركات پرتوي از آفاق وجودي و گستره روحي اش را دريافت. اين نوشتار به بخشي از جلوه هاي امام هادي (ع) مي پردازد.