اگر چه امام در شرايط بسيار سختي به سر مي برد و به شدت تحت مراقبت بود، ولي به عنوان پناهگاه شيعيان، حركت آنها را زير نظر داشت، البته شرايط به ايشان اجازه نمي داد كه درجريانها حضور مستقيم داشته باشند. با اين حال، از اخبار رسيده از اوضاع اقتصادي و سياسي رقت بار شيعيان، متأثر مي شد و در فرصتهاي مناسب با دلجويي از آنان، در صورت امكان، آنان را مورد تفقد و رأفت قرار مي داد.

امام با انقلابيون به طور پنهاني در تماس بوده و از چند و چون حركت آنان آگاهي مي يافت. [1] و اگر چه در آن خفقان شديد انقلابيون از رهبري كامل امام، برخوردار نبودند، ولي از برخي روايات بر مي آيد كه پندهاي روشن گرانه و راهنماييهاي سودمند امام شامل حال آنها شده است.