شيخ طوسي او را از اصحاب امام هادي (ع) شمرده است. وي پدر و جد سيد مرتضي، از سوي مادر است. سيد مرتضي در وصف او مي گويد: مقام و برتري او در دانش و پارسايي و فقه، روشن تر از خورشيد درخشان است. او شخصي بود كه اسلام را در «ديلم» نشر داد؛ به گونه اي كه مردم آن سامان به وسيله ي او از گمراهي به هدايت راه يافتند و با دعاي او به حق بازگشتند. صفات پسنديده و اخلاق نيكوي او بيش از آن است كه شمرده شود و روشن تر از آن است كه پنهان بماند. [1] .