بازگشت

هشت سال تلاش در مدينه


شايد بسياري از ناآگاهان از تاريخ اسلام باور نكنند كه امام هادي(ع) در سال هايي كه در مدينه منوره حضور داشت، چه تأثيري بر مردم گذاشته بود كه دوست و دشمن را به حيرت واداشت.

امام به گونه اي بر دل هاي مردم حكومت مي كرد كه حسد حسودان را بر مي انگيخت. از جمله كساني كه بر مقام امام هادي حسد ورزيدند، عبدالله بن محمد امام جماعت مسجد پيامبر(ص) بود كه از نفوذ مردمي امام هادي(ع) به شدت خشمگين شده بود. او براي تحريك حاكم وقت تلاش وسيع و مستمري كرد و نامه اي براي متوكل نوشت و در آن از هيچ تهمتي عليه امام خودداري نورزيد. امام كه از جريان نوشتن نامه او با خبر شد، بي درنگ به متوكل نامه نوشت و به دفاع از خود پرداخت، اما متوكل كينه توز كه نمي توانست موقعيت اجتماعي امام را در مدينه تحمل كند، يحيي بن هرثمه را به همراه سيصد نفر براي احضار امام هادي به سامرا به مدينه فرستاد.

سبط ابن جوزي از ماجراي حضور يحيي بن هرثمه در مدينه چنين ياد مي كند: يحيي مي گويد: وقتي كه به مدينه وارد شدم، مردم فرياد و ضجه اي زدند كه هرگز مانند آن را تا آن روز كسي نشنيده بود و اين فرياد و ضجّه چيزي جز براي ترس از جان امام هادي(ع) نبود. گويا آن روز قيامت بر پا شده بود. [1] .


پاورقي

[1] دلائل الامامة، ص313.