علاوه بر بزرگاني كه ذكرشان پيش از اين رفت، شاعران بزرگ و نامور زيادي در تاريخ به نام شعراي سامرا خوانده شده اند، مرحوم محلاتي يك جلد از تاريخ سامرا را مخصوص شاعران سامرا ساخته است كه سوگمندانه چاپ نشده و به صورت نسخه هاي خطي نگهداري مي شود كه ما با همه تلاش به دست نياورديم، اما در جلد سوم كه چاپ شده است



[ صفحه 141]



مي نويسد:

«شاعران امام هادي عليه السلام بسيارند كه از آنهاست: عوفي؛ ديلمي؛ محمد بن اسماعيل فرزند صالح صميري، معروف به صميري قمي؛ حبيب بن اوس، مشهور به ابوتمام طايي، ابوالغوث اسلم بن مهموز منبجي؛ داود بن قاسم، معروف به ابو هاشم جعفري؛ يحيي بن عبدالحميد حماني كوفي؛ و شاعر معروف سوسي (م. 243ق.) كه بدين زودي ترجمه ي آنان در ضمن شعراي سامرا، به صورت تفصيلي مي آيد ان شاء الله تعالي» . [1] .

و در جايي ديدم كه مرحوم محلاتي، بزرگ شاعر شيعي، شيخ كاظم ازري را از شاعران سامرا شمرده است.

شاعر بزرگي كه قصيده ي بس مشهوري در مدح آل عدالت عليهم السلام دارد، اين قصيده ي بلند، ميان مردم با نام «ملحمه ي كبري» و «قرآن الشعر» شهرت يافته است، قصيده اي كه مرحوم صاحب جواهر آرزو مي كرد اي كاش ثواب اين قصيده به جاي ثواب جواهر الكلام در نامه اعمال او نوشته مي شد! [2] .