امام هادي عليه السلام پس از شهادت پدر گراميش، در سن هشت سالگي بر مسند امامت قرار گرفت و اين خود از روشن ترين كرامات و معجزات است؛ چرا كه حيازت چنين مقام و مسئوليت خطيري كه صرفا الهي است نه تنها از كودك كه حتي



[ صفحه 23]



از مردان عاقل و بالغ نيز ساخته نيست. با توجه به اين كه علما و محدثان شيعه پس از شهادت و درگذشت هر يك از ائمه در مسائل گوناگون به امام بعدي مراجعه مي نمودند و حتي گاهي او را آزمايش مي كردند.

همچنين بزرگان از علويان و اقوام امام كه در سن كمال بودند به خانه ي امام رفت و آمد و با آن حضرت معاشرت داشتند؛ غير ممكن است جز به خواست و تأييد خدا و جز در ارتباط با عصمت و علم و قدرت الهي، كودكي بتواند اين مقام و مسند را در دست بگيرد و به همه ي سؤالات پاسخ صحيح دهد و در مشكلات رهبري كامل نمايد.

بديهي است كه حتي مردم عادي نيز كودك خردسال معمولي را از يك امام آگاه راهبر تميز و تشخيص مي دهند.