واژه «عقيقه» در فرهنگ اسلامي، به معناي كشتن گوسفند، گاو يا شتر و... پس از ولادت كودك است و اين كار از ديدگاه اسلام كاري پسنديده مي باشد.

پيامبر گرامي صلي الله عليه و اله پس از گذشت هفت روز از ولادت دو فرزند گرانمايه اش حضرت حسن و حسين عليهماالسلام اين كار پسنديده را انجام داد و براي هر كدام يك قوچ، عقيقه كرد.

عقيقه، با اين بيان، كاري است كه به خاطر تقرب به خدا و به منظور سلامت و طراوت كودك و تأمين حيات و آسايش او انجام مي گردد.



[ صفحه 169]



در روايتي از پيامبر گرامي صلي الله عليه و اله آورده اند كه فرمود:

كل امري مرتهن بعقيقته. [1] .

هر كس در گرو عقيقه خويش است.

و امام صادق عليه السلام فرمود:

«هر كودكي در گرو عقيقه اي است كه پس از ولادت او براي سلامتي او داده اند». [2] .

اين بيان و اين تعبير، چقدر زيبا و بديع است، چرا كه خداوند هنگامي كه فرزندي را به پدر و مادري ارزاني مي دارد، ممكن است اين كودك به حيات خويش ادامه دهد و عمر طبيعي كند و ممكن است اين نعمت و هديه الهي باز پس گرفته شود و از دنيا برود.

اين روايات نشانگر آن است كه وقتي پدر و مادر براي سلامتي و طراوت و آسايش زندگي كودك، قرباني كنند و عقيقه دهند، سلامتي او تضمين مي گردد؛ چرا كه در روايات اين تعبير آمده است كه: «عقيقه به منزله ي رهان است.»