آري، پر واضح است كه اين جا قبر نيست، يك مقام زنده و حي عند ربه، از اين خانه دل هاي مردم را هدايت مي كند و بالاتر از هدايت با آن جاذبه ي ذاتي، قلوب را از راه هاي دور به سوي خود مي كشد، و با پاي پياده روانه ي آن ديار مي كند.

آري، اين جا خاكي نيست كه مرده اي در ميان آن سپرده شده باشد، اين جا بدن مطهر حجت پروردگار است كه زنده مي باشد و زائرانش را مي بيند و به سلام آنان پاسخ مي گويد و حتي سلامي از راه دور با محبت پاسخ مي دهد و حوائج آنها را عنايت مي كند.

آري، اين جا مكان آمد و شد فرشتگان است و ستوني از نور تا آسمان بالا مي رود و رحمت پروردگار را بر مردم سرتاسر جهان فرو مي فرستد.

دشمنان چه اعتقاد به اين همه عظمت داشته باشند و چه نداشته باشند، محكوم اند! چرا كه اگر اعتقاد دارند؛ پس چرا به مبارزه با نور خدا آمده اند؟ و اگر اعتقاد ندارند براي چه آن را خراب مي كنند؟

اينان در عصري كه آزادي بيان، اعتقاد و فكر جزو اصول مسلم جوامع بشري است كارهايي از نوع قرون وسطايي مي كنند.

با يك سؤال علامت تعجب ابدي را در برابر اين كينه توزان قرار مي دهيم كه آيا واقعا با تخريب چنين بارگاه هاي با عظمتي به جنگ فكر و انديشه ي مردم آمده اند؟!

آيا واقعا فكر مي كنند با چند آجر كه از روي هم فرو بريزد اعتقاد مردم از بين مي رود؟

آيا بقيع را نمي بينند كه با آن كينه توزي تخريب شد، اما پس از حدود يك قرن، هنوز هزاران نفر كنار همان خاك با ادب و پابرهنه مي ايستند و با همان اعتقاد به امامان خود سلام مي دهند و حوائج را مطرح مي كنند و پاسخ مي گيرند؟



[ صفحه 340]