هجمه به مقدسات شيعيان قطعاً به اين مطلب اشاره دارد كه تعاليم ائمه ي هدي عليهم السلام و گسترش فرهنگ شيعي با فرهنگ غرب در تعارض است و اربابان قدرت و ثروت در دنياي امروز محبوبيت اين بزرگواران را بر نمي تابند...
گروه فرهنگي-اجتماعي برهان؛ ترويج فرهنگ عميق و پربار شيعي همواره از بهترين گزينه ها براي مقابله با هجمه عليه مقدسات بوده است . اهميت اين نكته ،موضوعي است كه «برهان» در گفت و گويي با حجت الاسلام و المسلمين«عليرضا پناهيان» مدرس حوزه و دانشگاه به شرح آن پرداخته است.

به نظر شما چرا از ميان ائمه ي بزرگوار ما و در واقع معصومين ما هجمه هاي اين دو سه ماه روي امام هادي(عليه السلام) متمركز شده است؟

در ابتدا اجازه دهيد يك پاسخ كلي خدمت شما عرض كنم و آن اين كه اساساً وقتي دشمنان با توجه به برخي جزييات به مقدسات ما حمله مي كنند و تك تك امامان ما را مورد هجمه ي خاص قرار مي دهند، اين نشان دهنده ي اين است كه دين اسلام و به تعبير دقيق تر اسلام ناب جايگاه بسيار خوبي در ميان مردم جهان پيدا كرده و طبيعتاً هر قدر بر عزت اسلام افزوده بشود، به مقدسات ديني ما با توجه به برخي از جزييات خاص بيش تر هجمه خواهد شد.

نكته ي دوم اين كه اين نشان دهنده ي زبوني آن ها است كه در مقام هجمه از روش هاي توهين و تمسخر استفاده مي كنند و اين كه براي مقابله كردن راه چاره ي ديگري براي خودشان پيدا نمي كنند.

شايد يك دليل ديگر هم اين باشد كه در حقيقت تشيع از زمان امام هادي(عليه السلام) به بعد رونق ويژه اي پيدا كرد و سخت ترين امتحان هاي خود را پشت سر گذاشت. شيعيان به جايي رسيده بودند كه امامت امام جواد(عليه السلام) را در 9 سالگي پذيرفتند و توانستند از امتحان ولايت عهدي امام رضا(عليه السلام) عبور كنند. چون مي دانيد بعضي ها در همان مقطع 7 امامي شدند. حصرها و محدوديت هاي امام هادي(عليه السلام) را توانستند بپذيرند و از اين مرحله عبور كنند.

در اين زمان مي توان گفت شيعه به بلوغ خاصي رسيده كه چند سالي، يعني بسيار كم تر از نيم قرن بعد از زمان امام هادي(عليه السلام) دوران غيبت آغاز مي شود. سند بسيار با عظمت زيارت جامعه مربوط به امام هادي(عليه السلام) است كه مي توان آن را مانيفست شيعه نام گذاري كرد و براي شيعيان چيزي بيش تر از مانيفست و مرام نامه است و در واقع جمع بندي كننده ي تمام آموزه هاي ولايي است كه در زمان ائمه ي هدي و قبل از آن و قبل از امام هادي(عليه السلام) بيان شده بود. نقش ويژه ي امام هادي(عليه السلام) در نهايي كردن جامعه ي شيعي اعم از فكر و فرهنگ تا احكام و آداب و رسوم نقش ويژه اي است. چه بسا دشمنان با توجه به اين نقش ويژه هدفشان را مورد هجمه قرار دادند.

حضرت عالي مي فرماييد كه گفتمان امام هادي(عليه السلام) در واقع قلب گفتمان غرب را هدف گرفته وبه همين دليل هجمه ها به سوي اين بزرگوار است؟

عرض بنده اين است كه در حال حاضر مهم ترين تهديد براي تمدن غرب، قرائت شيعي از اسلام است و امام هادي(عليه السلام) در نهايي كردن اين قرائت كه قرائت اصيل اسلامي است و مبين اسلام ناب، نقش ويژه اي داشتند، از اين رو آن ها با اسلام آمريكايي و اسلام غير ولايي كاري ندارند، مشكل آن ها با اسلام ولايي است، اين اسلام ولايي را در مقام جمع بندي عرض مي كنم. باز هم نمي خواهم تمامي زحمات امامان معصوم(عليهم السلام) قبل از امام هادي(عليه السلام) را ناديده بگيرم، بلكه در مقام جمع بندي و يكپارچه سازي و عبور شيعه از آخرين امتحان هاي الهي بايد براي امام هادي(عليه السلام) نقش ويژه اي قائل شد. شايد دشمنان ما هم به دليل نقش هاي كليدي است كه به ايشان هجمه ي خاصي داشتند.

مردم و علماي ما در قبال اين هجمه ها و هم بزرگداشت ائمه و ميراث بر جا مانده از آنان مانند جامعه ي كبيره چه وظيفه اي دارند؟

ميراث گران بهاي امام هادي(عليه السلام) يعني زيارت جامعه ي كبيره بايد بيش از پيش مورد توجه ما قرار گيرد. ائمه ي هدي(عليهم السلام) هميشه با مظلوميت خود توجه انسان هاي عاقل و عاشق را به معارف ديني جلب كردند. اين بار هم بايد بر اساس «عدو شود سبب خير اگر خدا خواهد»، ما به بهانه ي اين هجمه ها كه بر امام هادي(عليه السلام) رفته به قدرداني بيش تر از ميراث گران بهاي ايشان، يعني زيارت جامعه بپردازيم. زيارت جامعه زيارتي است كه امام (ره)هر روز آن را قرائت مي كردند و اين مداومت و مراقبت ايشان به عنوان بنيان گذار انقلاب و بزرگ مقدمه ساز ظهور حضرت و كسي كه بعد از 1400 سال اسلام را از غربت نجات داد، بايد براي ما معنادار باشد. فرهنگ ولايي كه امروزه پشتيباني كننده از ولايت فقيه كه ركن اساسي نظام است به حساب مي آيد، بايد در جامعه ي ما مطرح شود و هيچ چيز مانند جامعه ي كبيره نمي تواند اين فرهنگ ولايي را تقويت و تعميق ببخشد. جدا از اين كه طبيعتاً روشنگري در مقابل هجمه ي دشمنان در عرصه ي بين المللي وظيفه ي تمام كساني است كه توانايي در اين زمينه دارند و توانايي چندان بالايي هم نمي خواهد.

بفرماييد برخورد سريع و قاطع علماي ما چه قدر مي تواند در تكرار نشدن چنين وقايعي مؤثر باشد و يا به نظر شما اصلاً برخورد سريع و قاطع لازم است؟

البته اگر علما صلاح بدانند، در هر سطحي برخورد خواهند كرد؛ حالا چه علني، چه با فعاليت هاي سازمان دهي شده، ولي به هر حال اقدام ها در مقابل دشمنان گاهي از اوقات بايد بسيار با شور و هيجان همراه باشد و توأم با يك عمليات گسترده برضد يك رفتار غلط دشمن صورت بگيرد. گاهي از اوقات هم بايد با بي اعتنايي از كنار برخي رفتارهاي غلط آن ها گذشت تا از بزرگ نمايي عمل زشت دشمن جلوگيري كرد. نه اين كه اهانت ها و هجمه ها ناديده گرفته شود، اما بالاخره در هر موقعيتي و در برخورد با هر رفتار غلطي بايد سياست خاصي در نظر گرفته شود. بهترين برخورد، برخوردي است كه از ميان بدنه ي جامعه، بدنه ي روشنفكر جامعه، طلاب و دانشجويان صورت بگيرد، طبيعتاً هر موقع علما هم احساس نياز بكنند به ميدان خواهند آمد.