شخصي بود به نام زيد بن موسي كه به طور مرتّب ادّعاي خلافت داشت و نزد عمر بن فرج - والي خليفه عبّاسي - اظهار مي داشت كه ابوالحسن، هادي عليه السلام جواني بي تجربه است، من عموي پدر او هستم و اين مقام شايسته من است.

چرا اين قدر او را تعظيم و احترام مي كنيد و او را بالاي مجلس مي نشانيد؟!

عمر بن فرج در يكي از روزها موضوع را براي حضرت هادي صلوات اللّه عليه مطرح كرد.

امام عليه السلام فرمود: يك روز اين كار را انجام بده، او را بالاي مجلس بنشان و جاي مرا همان پائين مجلس قرار بده؛ و سعي كن كه همين فردا چنين برنامه اي اجراء شود.

چون فرداي آن روز شد، والي، حضرت را بالاي مجلس قرار داد و موقعي كه حضرت در جاي خود نشست، هنگامي كه زيد بن موسي وارد شد، سلام كرد و جلوي امام هادي عليه السلام با حالت تواضع و خشوع نشست.

و فرداي آن روز كه پنج شنبه بود، اوّل زيد بن موسي وارد مجلس شد و او را در بالاي مجلس جاي دادند و سپس امام هادي عليه السلام وارد شد.

ن كه حضرت وارد مجلس گرديد و زيد، چشمش به آن حضرت افتاد، بي اختيار از جاي خود حركت كرد و ايستاد و بعد از آن، كنار رفت و امام عليه السلام را در صدر مجلس، بر جاي خود نشانيد، و خود در كمال فروتني و تواضع در مقابل عظمت آن حضرت عليه السلام، روي زمين نشست. (1)