بعضي از مورّخين و محدّثين آورده اند:

هنگامي كه حضرت ابوالحسن، امام عليّ هادي صلوات اللّه و سلامه عليه توسّط معتصم عبّاسي به وسيله زهر مسموم گشت، در بستر بيماري قرار گرفت.

خود - حضرت ابومحمّد، امام حسن عسكري عليه السلام - را دعوت نمود و وديعه هاي امامت و نيز آنچه را كه از اوصياء و پدران معصومش عليهم السلام يكي پس از ديگري به ارث برده بود، تحويل فرزند خويش داد؛ و بعد از آن او را به عنوان وصيّ و خليفه بعد از خود معرّفي نمود.

و سپس در سنين چهل و يك سالگي به فيض عظمي شهادت نايل آمد؛ و به اجداد طاهرين خود ملحق گرديد.

هنگامي كه مردم شهر سامراء در جريان شهادت امام هادي عليه السلام قرار گرفتند، جمعيّت عظيمي جهت تشييع جنازه مطهّر و مقدّس آن حضرت گرد هم جمع آمده بودند، همچنين وزراء و ديگر مسئولين حكومتي نيز در جمع مردم، آماده تشييع بودند.

در همين لحظات كه مردم و مسئولين حكومتي در انتظار خروج جنازه حضرت از منزل بودند، ناگهان حضرت ابومحمّد، امام حسن عسكري عليه السلام با پاي برهنه، در حالي كه پارچه اي سفيد روي دوش خود انداخته بود از منزل خارج شد.

ال نوراني حضرت افتاد، ديدند كه قيافه و شمايل وي، از هر جهت شبيه به پدرش امام هادي صلوات اللّه عليهما مي باشد، چون امام حسن عسكري عليه السلام با آن حالت از منزل خارج شد، تمام جمعيّت به احترام آن حضرت سر پا، مودّب ايستادند و سكوت عجيبي تمام جمعيّت را فرا گرفت.

پس از گذشت لحظاتي، پيكر پاك و مقدّس امام هادي عليه السلام را از منزل بيرون آوردند و در بين آن جمعيّت انبوه قرار گرفت و تمامي افراد، بي اختيار مشغول گريه و سوگواري گرديدند.

و بعد از تشييع جنازه (كه با شكوه خاصّي انجام گرفت) پيكر مقدّس و مطهّر آن امام مظلوم سلام اللّه عليه را جهت دفن، به منزل خود حضرت باز گرداندند و در منزل شخصيِ آن حضرت كه خود وصيّت كرده بود دفن گرديد.

قابل ذكر است كه امام حسن عسكري عليه السلام پيش از آن كه از منزل خارج شود، بر جنازه مطهّر پدر خود نماز خوانده بود. (1)