شكوه و هيبت
از آنجا كه امام معصوم، كانون تجلي قدرت و عظمت پروردگار و معدن اسرار الهي و قطب عالم امكان است، قداست معنوي و شكوه و وقار بسيار دارد. در زيارت جامعه كبيره از زبان امام هادي (ع) مي خوانيم:
«هر بزرگ و صاحب شرافتي در برابر بزرگواري شما و شرافتتان سر فرود آورده و هر خود بزرگ بيني به اطاعت شما گردن نهاده است. هر زورگويي در برابر برتري شما فروتن شده و همه چيز در برابر شما خوار و ذليل است» . (1)
«محمد بن حسن اشتر» مي گويد: «من همراه پدرم، بيرون كاخ متوكل با جمعي از علويان، عباسيان و جعفريان ايستاده بوديم كه امام هادي (ع) آمد. تمام مردم براي اداي احترام و بزرگداشت ايشان از مركب هاي خود پايين آمدند و صبر كردند تا ايشان وارد كاخ شود. پس از آن، برخي زبان به گلايه گشودند و گفتند: چرا ما بايد به اين پسر بچه احترام بگذاريم و از مركب هايمان به احترامش پياده شويم؟ نه شرافت او از ما بيشتر است و نه بزرگ سال تر از ماست. به خدا سوگند كه وقتي بيرون آمد، ديگر از مركب هايمان پياده نمي شويم.
ابو هاشم جعفري در رد سخن آنها گفت: به خدا سوگند كه همگي شما با خواري و خفت پياده خواهيد شد. پس از مدتي، امام از كاخ متوكل بيرون آمد. صداي تكبير و تهليل مردم به آسمان برخاست و همگي مردم، حتي آنان كه گله مند بودند، از اسب هايشان پياده شدند. آن گاه ابو هاشم رو به آنان كرد و گفت: شما كه گفتيد به او احترام نمي گذاريد و سوگند ياد كرديد كه از مركب هايتان پياده نمي شويد؟! آنها كه نتوانسته بودند هيبت و جلال امام را ناديده انگارند، سرافكنده پاسخ دادند: به خدا سوگند، بي اختيار از مركب پياده شديم» . (2)
***
1) مفاتيح الجنان، شيخ عباس قمي، قم، انتشارات اسوه، 1379 ش، چاپ چهارم، زيارت جامعه كبيره.
2) حياه الامام علي الهادي (ع)، باقر شريف قرشي، بيروت، دار الاضواء، چاپ اول، 1402 ق، ص 24.