متوكّل عبّاسي مسموم شد، نذر كرد كه اگر خدا او را از مرگ نجات داد مال كثيري را در راه خدا صدقه دهد. بعد از بهبودي وي، علما در اين كه مال كثير چقدر است اختلاف كردند. دربان متوكّل، كه حسن نام داشت، به او گفت: اگر من پاسخ درست را برايت بيابم در برابر آن چه مبلغي به من مي دهي؟ متوكّل گفت: در آن صورت ده هزار درهم به تو خواهم داد و اگر پاسخ را نيافتي صد تازيانه بر تو مي زنم! دربان پذيرفت و به سراغ امام هادي عليه السلام رفت و مساله را از آن حضرت پرسيد. امام فرمود: به متوكّل بگو هشتاد درهم صدقه دهد، دربان پاسخ حضرت را به خليفه منتقل كرد، وي از او دليل اين پاسخ را خواست، دربان به نزد حضرت هادي عليه السلام بازگشت و دليل را از آن بزرگوار پرسيد. امام فرمود: خداوند به پيامبرش مي فرمايد: «لقد نَصَركُمُ اللهُ في مَواطِنَ كثيرَه» ؛ ما موارد و مواطن مزبور را بررسي و احصا كرديم آنها را هشتاد مورد يافتيم. اين پاسخ كه به متوكّل رسيد، خوشحال شد و ده هزار درهم را به دربان داد (1)

من اتّخذ قول الله دليلا هدي الي الّتي هي اقوم. (2)

آن كس كه سخن خداوند را راهنماي خود گيرد به استوارترين راه ها هدايت خواهد شد.

حضرت علي عليه السلام