چهارم ونيز از ابوهاشم جعفري روايت شده كه گفت: شكايت كردم به سوي مولاي خود حضرت امام علي نقي عليه السلام كه چون از خدمت آن حضرت از سرّ من رأي مرخص مي شوم وبه بغداد مي روم شوق ملاقات آن حضرت را پيدا مي كنم ومرا مركوبي نيست سواي اين يابوكه دارم وآن هم ضعف دارد واز آن حضرت خواستم كه دعايي كند براي قوت من براي زيارتش، حضرت فرمود: (قَوّاكَ اللّهُ يا اَباهاشِمٍ وَ قَوّي بِرْذَوْنَكَ). خدا تو را قوت دهد وقوت دهد يابوي تو را.

پس از دعاي آن حضرت چنان بود كه ابوهاشم نماز فجر در بغداد مي گذاشت وبر يابوي خود سوار مي گشت وآن همه مسافت مابين بغداد وسامره را طي مي كرد و وقت زوال همان روز را به سامره مي رسيد واگر مي خواست برمي گشت همان روز به بغداد واين از دلايل عجيبه بود كه مشاهده مي گشت. (1)