امام هادي شباهت تامّي به پدر و جدّشان امام جواد و امام رضا داشتند . مورخان حضرت را چنين توصيف كرده اند : گندمگون ، سياه چشم ، با دستاني ورزيده و سخت ، چهارشانه ، با بيني عقابي و دندان هاي فاصله دار، خوش صورت و بدني عطرآميز .
حضرت مانند جدشان امام باقر – عليه السلام – تنومند بودند و از اندامي متناسب و ميانه بالا برخوردار بودند و بدني عضلاني و شانه هايي با فاصله خوب داشتند، و در مجموع تركيب خصوصيات بدني ، ايشان را متمايز از ديگران ساخته و نظر ديگران را جلب مي كرد .
حافظ حقيقي خداست
امام جواد فرزند گرامي خود را بسيار دوست مي داشت و براي حفظ ايشان از گزندهاي زمانه به خداوند متعال متوسّل مي شد، حضرت دعايي را همراه فرزند ساخته بود تا او را از آسيب ها حفظ كند . ديدن فرازهايي از اين دعا، اعتماد و توكّل مطلق حضرت را به سبب ساز عالم به خوبي نشان مي دهد . ما در اينجا قسمت هايي از اين دعا را نقل مي كنيم :
( بسم اللّه الرحمن الرحيم لا حول و لا قوه الا باللّه العلي العظيم ، اللهم رب الملائكه و الروح ، و النبيين و المرسلين ، و قاهر من في السموات و الا رضين ، و خالق كل شي ء و مالكه كف عني باءس اءعدائنا، و من اءراد بنا سوء من الجن و الانس ، فاءعم اءبصارهم و قلوبهم ، و اجعل بيننا و بينهم حجابا و حرسا و مدفعا، انك ربنا و لا حول و لا قوه الا باللّه عليه توكلنا و اليه اءنبنا، و هو العزيز الحكيم .
ربنا و عافنا من شرّ كل سوء، و من شرّ كل دابه اءنت آخذ بناصيتها، و من شرّ ما سكن في الليل و النهار، و من شرّ كل سوء، و من شرّ كل ذي شرّ يا رب العالمين ، و اله المرسلين ، صل علي محمّد و آله اءجمعين ، و خص محمدا و آله باءتم ذلك ، و لا حول و لا قوه الا باللّه العلي العظيم ، بسم اللّه و باللّه اءومن و باللّه اءعوذ، و باللّه اعتصم ، و باللّه اءستجير، و بعزه اللّه و منعته اءمتنع من شياطين الانس و الجن ، و من رجلهم و خيلهم و ركضهم ، و عطفهم و كيدهم و سرّه و شرّ ما ياءتون به تحت الليل و تحت النهار من البعد و القرب ، و من شرّ الحاضر و الغائب ، و الشاهد و الزائر اءحياءا و اءمواتا . . . و من شرّ العامه و الخاصه ، و من شرّ نفسي و وسوستها، و من شرّ الدناهش و الحس و اللمس ، و اللبس ، و من عين الجن و الا نس .
و بالاسم الذي اهتزّ له عرش بلقيس اءعيذ ديني و نفسي ، و جميع ما تحوط به عنايتي من شرّ كل صوره و خيال اءو بياض اءو سواد، اءو تمثال اءو معاهد اءو غير معاهد ممن سكن الهواء و السحاب و الظلمات و النور و الظل و الحرور و البرد، و البحور و السهل و الوعور و الخراب ، و العمران و الا كام و الا جام و المفاوض ، و الكنايس و النواويس و الفلوات و الجبانات ، من الصادرين ممن يبدو بالليل و ينتشر بالنهار، و بالعشي و الا بكار، و الغدو و الا صال ، و المريبين و الا سامره و الا فاتره و الفراعنه ، و الا بالسه ، و من جنودهم و اءزواجهم و عشائرهم ، و قبائلهم ، و من همزهم و لمزهم و احتيالهم و من شرّ كل ذي شرّ داخل و خارج ، و عارض و متعرّض ، و ساكن و متحرك ، و ضربان عرق ، و صداع شقيقه و ام ملدم و الحمي ، و المثلثه و الربع و الغب ، و النافضه و الصالبه و الداخله و الخارجه ، و من شرّ كلّ دابه اءنت آخذ بناصيتها، انك علي صراط مستقيم ، اللهم صل علي محمّد و آل محمّد و سلم كثيرا . . .) .
(بارالها ! اي خداي ملائكه و روح و پيامبران و اي مقهور كننده زمينيان و اهل آسمان ها و اي خالق و مالك هر پديده ، مرا از گزند دشمنان ما و بدخواهان جني و انسي ما مصون بدار .
پروردگارا ! چشم و دل آنها را كور كن و ميان ما و ايشان حجاب و حفاظي استوار قرار ده كه تو پروردگار ما هستي و توان و قدرتي جز از تو سرچشمه نمي گيرد .
ما به خدايمان توكّل مي كنيم و به او رو مي آوريم ، اوست حكيم و تواناي مطلق .
پروردگارا ! ما را از هر گزندي و از شرّ هر جنبنده اي حفظ بفرما كه اختيار همه موجودات به دست تو مي باشد .
اي پروردگار عالميان و اي خداي رسولان ، بر محمّد و خاندانش درود فرست و اين خاندان را با درودهاي ويژه معزّز بدار كه تمام قدرت ها از خداي والا و عظيم است .
به نام خدا، به خدا ايمان دارم و به او پناه مي برم و قدرت الهي ، خود را از شرّ شياطين جن و انس حفظ مي كنم .
به نيروي خدا چنگ مي زنم و خود را از شرّ پيادگان و سواران جن و انس در شب و روز حفظ مي كنم . به خدا توكّل كرده خود را از شرّ نفس امّاره و وساوس آن و انواع موجودات شرور جنسي و انسي چه زنده و چه مرده در امان مي دارم .
خودم و دينم را در كنف حمايت اسمي قرار مي دهم كه تخت بلقيس بخاطر آن به لرزه درآمد .
اسم اعظم الهي را حافظ خود از شر تمامي ساكنان بيشه ها، جنگل ها، دشت ها، درياها و . . . مي دانم .
نام خدا را دواي تمامي دردهاي جسمي و رنج هاي داخلي و خارجي خود مي دانم .
از هر بيماري از تب گرفته تا دردهاي جانكاه به خدا پناه مي برم . از كيدهاي شيطاني و هر نوع فتنه انگيزي شياطين در تمامي اوقات به مالك حقيقي هستي پناه مي برم .
بارالها ! تو بر صراط مستقيم هستي . پروردگارا بر محمّد و آل محمّد درود بفرست . . .) .
در فرازهاي مختلف اين دعا اعتقاد و اعتماد مطلق به توحيد افعالي كاملا مشهود است و حضرت جواد با اين گونه دعاها فرزند بزرگوار خويش را تغذيه مي كرد و با چنين سلاحي او را به استقبال آينده پر تلاطم مي فرستاد . آري امام با چنين مفاهيمي از اوان كودكي آشنا بود و تسليم كامل در برابر قدرت مطلقه الهي با جان و دل مي آموخت :
اي دل ار سيل فنا بنياد هستي بركند
چون تو را نوح است كشتيبان ز طوفان غم مخور