حضرت امام علي النقي (هادي) عليه السّلام در سحرگاه نيمه ذي حجه سال 212 هـ.ق در محلي به نام صُريا در حومه مدينه به دنيا آمد. پدرش امام جواد عليه السّلام امام نهم شيعيان و مادرش سمانه بانويي پاك و باتقوا بود. نامش علي، كنيه اش ابوالحسن و برخي القابش نقي، هادي، عالم، فقيه، امين، طيب، ناصح و مرتضي است
/پاورقي 1- شيخ مفيد، الارشاد، ترجمه سيد هاشم رسولي محلاتي، ج2، ص417 طبرسي، امين الاسلام، اعلام الوري، چاپ سوم، ص355 پيشوايي، مهدي، سيره پيشوايان، قم، مؤسسه امام صادق عليه السلام، چاپ سيزدهم، 1381ش، ص567/
امام هادي عليه السّلام در 8 سالگي به امامت رسيد و پس از 33 سال امامت در سن 41 سالگي به شهادت رسيد. دوره امامت حضرت معاصر بود با خلافت خليفه عباسي معتصم، واثق، متوكل، منتصر، مستعين و معتز كه حضرت در ماه رجب سال 254 هـ.ق مسموم شده و به شهادت رسيد.
/پاورقي 2- الارشاد، پيشين، ص440 اعلام الوري، پيشين، ص363 سيره پيشوايان، همان، ص612/
دوره زندگي اين امام همام عليه السّلام در زمان پدر و شش خليفه عباسي مجموعا هفت دوره است كه به اختصار به همراه فضايل و معجزات آن دوره ذكر مي شود:

امام هادي عليه السّلام در زمان پدر حضرت، در خانه اهل بيت كه خداوند آنها را از هر آلودگي پاك كرده است،
/پاورقي 3- احزاب : 33/
به دنيا آمد و در اين خانه نوراني كه معدن حكمت و فضيلت بود پرورش يافت. از همان كودكي به راهنمايي و ارشاد مردم پرداخت و در مكتب عالي دانش و فضيلت خود، گروه هايي از علاقه مندان و ارادتمندان خاندان نبوت را مي پروراند. امام هادي عليه السّلام شش ساله بود كه مأمون از دنيا رفت و معتصم جاي او را گرفت. دو سال بعد معتصم امام جواد عليه السّلام پدر امام هادي عليه السّلام را مسموم كرد و به شهادت رساند و امام هادي عليه السّلام به امامت رسيد.